Η Αξία του Συναισθήματος στην Εποχή της Λογικής

Έχουμε μάθει να τιμούμε το μυαλό — και όχι άδικα, καθώς είναι το πιο πολύτιμο εργαλείο που διαθέτουμε για να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε τον κόσμο. Πήραμε πληροφορία. Και κάθε μέρα παίρνουμε πληροφορία. Για οτιδήποτε θελήσουμε, οποιαδήποτε στιγμή επιθυμήσουμε, η πληροφορία είναι εκεί. Το μυαλό μπορεί να γεμίσει.

Όμως, το συναίσθημα; Πού βρίσκεται; Γιατί το έχουμε απαξιώσει σε τέτοιο βαθμό; Το εξηγούμε, το αναλύουμε, το περιορίζουμε σε λογικά πλαίσια, το ελέγχουμε — αλλά έχει χαθεί η ουσιαστική αίσθηση, η πραγματική του παρουσία.

Ξεχάσαμε τη βαθύτερη σημασία του συναισθήματος. Ξεχάσαμε να το νιώσουμε πριν επιχειρήσουμε να το αναγνωρίσουμε, να το κατανοήσουμε, να το αποδεχτούμε.

Η μεγαλύτερη, ίσως, πρόκληση που αντιμετωπίζουμε είναι αυτή: να το επιτρέψουμε. Να το αφήσουμε να μας προσφέρει, ό,τι έχει να μας δώσει — χωρίς φόβο ή απόρριψη.

Η σύγχρονη κοινωνία αποστρέφεται τους «παλιούς», τους ζεστούς, τους συναισθηματικούς, τους δραματικούς. Δώσαμε στο συναίσθημα τα λάθος ονόματα, δημιουργώντας μη λειτουργικές συνδέσεις στο μυαλό μας. Και όμως, οι πιο κρίσιμες πληροφορίες που λαμβάνουμε από την πρώτη κιόλας ηλικία προέρχονται από το συναίσθημα και το σώμα. Και ο νους παραμένει το εργαλείο μας, όχι το αντίθετο.

Μπορεί να μοιάζει πιο εύκολο να σκεφτούμε παρά να αισθανθούμε, αλλά πολλές φορές απαιτείται η ακριβώς αντίθετη διαδικασία — η απελευθέρωση του συναισθήματος, η ενθάρρυνση του— για να λύσουμε τον γρίφο και να φωτίσουμε την αλήθεια που κρύβεται μέσα μας.