Ο ένας ανάμεσα στα δύο

Το να βρίσκεσαι ανάμεσα είναι συνθήκη ζωής.
Βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους. Ανάμεσα στην μαμά και τον μπαμπά. Ανάμεσα σε δύο φίλους που δεν συμπαθιούνται. 
Ανάμεσα στον σύντροφο σου, που οι φίλοι σου, ή η οικογένεια σου δεν συμπαθούν. Ανάμεσα στην δουλειά των ονείρων σου, και αυτήν από την οποία βιοπορίζεσαι τώρα. 
Ανάμεσα στο να βγεις ή να κοιμηθείς. Να φας υγιεινά ή να παραγγείλεις ανθυγιεινά. Να πεις την αλήθεια ή να πεις ψέματα. Να μιλήσεις ή να σωπάσεις. Να μείνεις ή να φύγεις. 
Ζεις ανάμεσα. Αγαπιέσαι ανάμεσα. Αναπνέεις ανάμεσα. Πληγώνεσαι ανάμεσα. 
Και το ανάμεσα είναι άμυνα. Έχει την ασφάλεια του ότι δεν χάνεις τίποτα. Κανέναν. 
Πάντα όμως κάτι λείπει. Και καταλαβαίνεις σιγά σιγά ότι εσύ είσαι αυτό που λείπει. Σε έχεις αφήσει ανάμεσα κάθε φορά που διαλέγεις πλευρά. Σε έχεις αφήσει ανάμεσα για να τα κρατήσεις και τα δύο. 
Πόσο καιρό μπορείς να ζεις έτσι; Είναι αληθινή ευτυχία το ανάμεσα; Κατέχεις κάτι στα αλήθεια ή είσαι πάντα ελλιπής; Ζεις την απόλυτη ευτυχία; Την απόλυτη στιγμή; Ή έχεις αφήσει κάτι πίσω; Αγαπιεσαι ολόκληρος; Αγαπιέσαι χωρίς όρους; 
Το ανάμεσα είναι συνθήκη ζωής. 
Κι όταν καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι εκεί, έχει έρθει η στιγμή να διαλέξεις που θέλεις να σε πας. Να μην φοβηθείς το τίμημα της επιλογής. 
Και έτσι, ότι κι αν έχεις να ζήσεις, τουλάχιστον θα το ζήσεις ολόκληρος.